Caroline Slotte'un yeni işleri, bir adamın çöpünün, bir diğerinin sanatı olabileceğini vurguluyor. Bunu da ağaç üzerine doğradığı çöp figürleriyle yapıyor. Bu işlere baktığımızda –çağdaş sanatın bir dipsiz kuyu olduğunu da göz önünde bulundurarak- sanatçının bir takım sanat çalışmalarını sorguladığını hissediyoruz. Çağdaş sanatın ‘çöp' olup olmadığı fikri, bir kere daha hafif bir tebessümle yapışıyor bünyemize.
Çöp dediğimiz tüketim ürünlerinin bir başka tüketim ürünü haline gelen sanatla buluşmasına kucak açın ve sanat anlayışını ya da insanların sanatı nasıl algıladıklarını sorgulayan Caroline Slotte, sessiz bir başkaldırıyla çıkıyor karşımıza benim anladığım.
Şimdi evinize gidip o çok değerli yeni dönem sanatçının işine bakıp, onu neden evinize aldığınızı, neden sahip olmak istediğinizi ve en önemlisi koltuğunuzun rengine uyup uymadığını sorgulayın. Ya da boş verin... Bir çift Celiné alın gitsin. Sonuçta o da sanat (mı?)
